Έπεσε στα χέρια μου η εφημερίδα που κυκλοφόρησε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στη Λέσβο εδώ και λίγο καιρό. Ένα ακόμα έντυπο που δείχνει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι μια δύναμη που ετεροκαθορίζεται, κυρίως σαν «αντίΚΚΕ». Άλλο θέμα αυτό.
Σήμερα θέλω να μείνω σε άλλο θέμα. Διαπίστωσα λοιπόν διαβάζοντας αυτό το έντυπο, ότι οι φίλοι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ παριστάνουν ότι δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι είναι το ΠΑΜΕ και τι ρόλο παίζει. Εγώ θα πάρω σαν δεδομένο ότι πράγματι δεν το έχουν καταλάβει και θα το εξηγήσω.
ΠΡΩΤΟ: Το ΠΑΜΕ δεν είναι παράταξη. Είναι συσπείρωση σωματείων, ομοσπονδιών, εργατικών κέντρων και επιτροπών δράσης, με στόχο να υπάρξει η άλλη άποψη για το τι είναι συνδικαλισμός. Η άποψη που αμφισβητεί στην πράξη την κατάσταση που έχουν παγιώσει οι πουλημένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ κλπ. Το ΠΑΜΕ είναι η άλλη λογική για το κίνημα. Είναι το δικαίωμα των εργαζόμενων να διατυπώνουν την δική τους γνώμη για τα προβλήματα της οικονομίας, της κοινωνίας, της κρίσης. Την ταξική λογική. Εμείς αυτό θέλουμε. Την ταξική ενότητα για την ανατροπή της σημερινής κατάστασης και την αλλαγή των συσχετισμών μέσα στα συνδικάτα.
ΔΕΥΤΕΡΟ: Δεν προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα κίνημα «ιδεολογικό», «περιχαρακωμένο», «χωριστό» κλπ. Απλώς εμείς δεν θεωρούμε κίνημα αυτό που γίνεται με την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, ή τις άλλες συναινετικές ομοσπονδίες (ΔΟΕ, ΟΛΜΕ, ΠΟΕ-ΟΤΑ, ΟΙΕΛΕ, κ.λπ.).
Δε μπορούμε να αντιμετωπίζουμε σαν «κίνημα» τη συμμετοχή των συνδικάτων στους κοινωνικούς διαλόγους και τις ΟΚΕ που στρώνουν πάντα το χαλί για τις όποιες αντιδραστικές αλλαγές στη ζωή των εργαζομένων.
Δεν μπορούμε να θεωρούμε σαν κίνημα την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων του ενός ευρώ απ΄ τη ΓΣΕΕ ή της μηδενικής αύξησης απ΄ αόριστον που υπόγραψε η πουλημένη ηγεσία της ΟΙΕΛΕ πρόσφατα.
Δεν είναι κίνημα να παίζονται τα λεφτά των ταμείων μας στο τζόγο με απόφαση των συνδικάτων (κατ΄ εντολή των κυβερνήσεων και της ΕΕ), όπως έγινε και εδώ.
Δεν είναι κίνημα η πρόταση της ΑΔΕΔΥ προς το ΤΕΑΔΥ (ταμείο δημοσίων υπαλλήλων) να κρατηθεί ένας μισθός από κάθε πρωτοδιόριστο δημόσιο υπάλληλο για να σωθεί το ταμείο. Ούτε είναι κίνημα η πρόταση συνδικαλιστή της ΑΔΕΔΥ, προερχόμενου απ΄ την ΠΑΣΚ, προς το ΤΕΑΔΥ, να κρατήσει το ταμείο μισό μισθό από κάθε δημόσιο υπάλληλό για να γεμίσουν τα ταμεία του (αυτά που άδειασαν με τις προηγούμενες απόφάσεις τους). Πρόταση που σήμερα την υιοθέτησε η διοίκηση του ΤΕΑΔΥ.
Δεν είναι κίνημα αυτό που ποτέ δεν έχει πει ΟΧΙ σε κάποια Ευρωπαϊκή ή κυβερνητική επιλογή, αλλά αντίθετα σπεύδει να εφαρμόσει αμέσως τις όποιες ντιρεκτίβες. Θυμηθείτε: Η ΓΣΕΕ ήταν ο πρώτος φορέας που επιχείρησε να δημιουργήσει Ιδιωτικό Πανεπιστήμιο (Αντιπρύτανης του «Πανεπιστημίου» αυτού ήταν ο δικός σας ο Καλύβης). Αλλά είναι κι απ΄ τους πρώτους που έχει στη δούλεψή του ανασφάλιστους εργαζόμενους με τα προγράμματα «STAGE».
Δε θεωρούμε κίνημα αυτούς που παίρνουν επανειλημένα συγχαρητήρια απ΄ τις κυβερνήσεις κι απ΄ τους βιομήχανους.
ΤΡΙΤΟ: Εμείς λοιπόν αυτές τις ηγεσίες τις θεωρούμε πουλημένες. Δημιουργούμε λοιπόν, ένα κίνημα, έναν πόλο, ταξικό και προσανατολισμένο στην εξυπηρέτηση των συμνφερόντων της εργατικής τάξης. Θεωρούμε ότι τα συμφέροντα αυτά δεν «μοιράζονται», δεν συμψηφίζονται. Ή με τους εργάτες μπορούμε να είμαστε ή με το κεφάλαιο. Γνώμη μας. Έτσι λειτουγούμε γιατί έτσι θεωρούμε σωστό.
ΤΕΤΑΡΤΟ: Αν τώρα ήταν 1999, χρονιά ίδρυσης του ΠΑΜΕ, θα έφταναν αυτά που έγραψα. Όμως το ΠΑΜΕ έχει ζωή 10 χρόνων. Επομένως εύλογο είναι να ρωτά κανείς τι έκανε το ΠΑΜΕ τόσα χρόνια, πόσο επέδρασε και πόσο «έπιασε» τους στόχους της ύπαρξής του. Από τότε, πολλά έχουν αλλάξει. Ακόμα και οι θέσεις των άλλων δυμάμεων και πρώτα απ΄ όλους οι δικές σας.
Το 1999, έγινε ένα Συνέδριο των Ευρωπαικών Συνδικάτων. Ένα απ΄ τα θέματα που συζητήθηκαν τότε ήταν η εξίσωση των συνταξιοδοτικών ορίων ανδρών και γυναικών (γνωστό το θέμα πια). Στη ψηφοφορία βρέθηκε μια ψήφος κατά κι ήταν του συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ Γιώργου Μαυρίκου (σημερινού Βουλευτή του ΚΚΕ). Οι άλλες δυνάμεις ψήφισαν υπέρ (ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ) ή λευκό (ΣΥΝ). Ήμασταν εκτός μόδας τότε. Αλλά η ζωή υποχρεώσε όλους τους άλλους να αλλάζουν θέσεις, να λένε ψέμματα στον κόσμο. Εκτός από μας που δικαιωθήκαμε στο τι λέγαμε από τότε.
Η πρώτη αφίσσα που κυκλοφόρησε το ΠΑΜΕ ήταν αυτή που τότε έλεγε «1.200 βασικό μισθό». Τότε μας κορόιδευαν όλοι και μας έλεγαν «μαξιμαλιστές». Σήμερα όλοι τους κάνουν διαγωνισμό ποιος θα παριστάνει ότι λέει τα περισσότερα.
Όταν όλοι μαζί οι συμμετέχοντες στη ΓΣΕΕ υπογράφουν για λογαριαμό της εργατικής τάξης συμβάσεις πείνας και υποταγής, το ΠΑΜΕ συνεχίζει τον αγώνα. Έτσι στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος, και φέτος, τα ταξικά συνδικάτα του Μετάλλου (Αθήνας, Βοιωτίας, Ελευσίνας) συνέχισαν τον αγώνα με απεργία 20 ημερών, και κατάφεραν να υπογράψουν άλλη συλλογική σύμβαση, να πάρουν αυξήσεις μεροκάματου που φτάνει μέχρι και το 10% και έκτακτο επίδομα στους άνεργους συναδέλφους τους 1.000 ευρώ πριν το Πάσχα. Κι όλα αυτά την ώρα της «κρίσης» τους.
Όταν η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ, έκανε το κορόιδο για την μεγάλη απεργία των δασκάλων, ήταν οι 13 Ομοσπονδίες που συσπειρώνωνται στο ΠΑΜΕ που προκύρηξαν απεργία συμπαράστασης στους δασκάλους. Αναδυκνύοντας έτσι και το ενδιαφέρον της εργατικής τάξης για την παιδεία και την ταξική αλληλεγγύη.
Την ώρα που η ηγεσία της ΓΣΕΕ (μαζί κι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ), παζαρεύει ένταξη των εργοδοτών σε προγράμματα για να σωθούν οι επιχειρήσεις, ενισχύοντας τη λογική των βιομηχάνων, το ΠΑΜΕ κάνει καταλήψεις σε εργασιακούς χώρους για την επαναπρόσληψη απολυμένων (Πράκτικερ, Αστέρα Βουλιαγμένης, Καζίνο Πάρνηθας, Jumbo, κλπ), με θετικά (για τους εργαζόμενους και τους απολυμένους φυσικά) αποτελέσματα . Ή τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία που κατάφεραν να πληρωθούν τα δεδουλευμένα στους εργάτες των καραβιών δυο ακτοπλοϊκών εταιρειών τον Απρίλη.
(Ας ξεφύγουμε λίγο απ΄ το συνδικαλισμό). Την ώρα που όλοι οι «ρεαλιστές» δήμαρχοι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, έχουν γεμίσει τους δήμους με ωρομίσθιους και συμβασιούχους της μιας μέρας.
Την ώρα που εσείς στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προτείνετε σαν ευαγγέλιο τις Ευρωπαικές οδηγίες, η δημοτική αρχή της Νίκαιας κατάφερε να μετατρέψει όλες τις συμβάσεις των εργαζομένων της, σε συμβάσεις αορίστου χρόνου.
Την ώρα που οι «δικοί σας» (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ-ΑΠ) αποκλείουν απ΄ τα συνδικάτα τους ωρομίσθιους, συμβασιούχους κλπ, το ΠΑΜΕ όπου μπορεί τους δίνει δικαίωμα πλήρους συμμετοχής με όποιο κόστος. Στην ΕΛΜΕ Κεφαλονιάς π.χ. ή στους Συλλόγους Δασκάλων Νέας Ιωνίας, Βύρωνα, Περιστερίου, κλπ, οι ωρομίσθιοι έχουν πλήρες δικαίωμα να ψηφίζουν και να είναι υποψήφιοι, με κίνδυνο να αποκλειστούν απ΄ τα συνέδρια, αφού οι συνδικαλιστές του κυβερνητικού συνδικαλισμού (μαζί μ΄ εσάς) αποκλείουν τέτοια σωματεία απ΄ τα Συνέδρια.
ΠΕΜΠΤΟ: Εσείς δε θέλω να πω ότι είστε πουλημένοι σαν τους Πολυζωγόπουλους. Αλλά είναι η λογική σας του «εφικτού» και ο «ρεαλισμός» που σας εκθέτουν ανεπανόρθωτα και επανειλημένα. Ξέρετε, εμείς δε φιλοδοξούμε να «εκφράσουμε τον μέσο όρο και την κοινή λογική» προκειμένου να αρπάξουμε κανένα ψήφο κομματικά (όπως εσείς). Εμείς φιλοδοξούμε να αλλάξουμε τον μέσο όρο και τον τρόπο σκέψης. Έτσι:
Ήταν «δύσκολο» τότε για μας να πάμε αντίθετα με την «κοινή λογική» της συμφωνίας του Μάαστριχ. Και για σας ήταν εύκολο. Όμως τώρα που ήρθε «άλλος καιρός», εμείς δε ντρεπόμαστε φυσικά να κοιτάμε τον εργαζόμενο στα μάτια. Ενώ εσείς κάνετε απελπισμένες προσπάθειες (και αναποτελεσματικές) να αποδείξετε ότι δεν πρέπει να ντρέπεστε.
Ήταν εύκολο, μέσα στη λογική των Ευρωπαϊκών συμφωνιών, να ζητά ο Αλαβάνος κάποτε «νομιμοποίηση των Κέντρων ελευθέρων Σπουδών». Κι ήταν δύσκολο για μας να λέμε ΟΧΙ. Αλλά άλλαξε ο καιρός και πρέπει να απολογείστε τώρα για εκείνες τις «πρωτοβουλίες» του Αλαβάνου το 1992.
Ήταν το πιο εύκολο κάποτε, για σας, να παίρνετε μέρος στα εθνικιστικά συλλαλητήρια για τη Μακεδονία, μαζί με τους Καρατζαφέρηδες, τους Σαμαράδες και τους Άνθιμους. Κι ακόμα πιο εύκολο ήταν να καταγγέλετε το ΚΚΕ που δεν πήρε μέρος. Αλλά τώρα είστε αναγκασμένοι να παριστάνετε ότι δεν το θυμάστε.
Ήταν εύκολο (πάντα είναι) να παίρνετε μέρος (δηλαδή καρέκλες) στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές πότε με τη ΝΔ και πότε με το ΠΑΣΟΚ. Ή στο εργατικό κίνημα, στις διοικήσεις των ξεπουλημένων ομοσπονδιών και εργατικών κέντρων, αποκλείοντας μερικές φορές το ΠΑΜΕ (π.χ. Πειραιά). Αλλά τώρα ήρθε ο καιρός που δε συμφέρει την προεκλογική σας τακτική και πρέπει να διαγραφτεί κι αυτό απ΄ την ιστορία σας. Έστω και προσωρινά μέχρι τις επόμενες αρχαιρεσίες. Τώρα … λέει … δεν είναι ΣΥΝ, αλλά είναι ΣΥΡΙΖΑ.
Πώς να το πω: εμείς δε θα λέγαμε ποτέ ότι η γη είναι τετράγωνη επειδή το λέει ο περισσότερος κόσμος ή η κυρίαρχη άποψη, ιδεολογία, πολιτική εξουσία. Θα επιμέναμε ότι είναι στρογγυλή και γυρίζει. Εσείς; Δεν είμαι σίγουρος. Θα ρωτούσατε μάλλον πρώτα την Ε.Ε. πριν πείτε τη γνώμη σας.
ΕΚΤΟ: Το θέμα λοιπόν (σύμφωνα με τη δική μας λογική) δεν είναι αν και γιατί το ΠΑΜΕ οργανώνει δικές του συγκεντρώσεις. Το θέμα είναι γιατί εσείς συνεχίζετε να στηρίζετε με τη συμμετοχή σας και τη δράση σας τις πουλημένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ, και της ΑΔΕΔΥ. Όλες τις δράσεις των ΠΑΣΔΑΚΕ και ΔΑΠΑΣΚΕ στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Τα κλάσματα που μπορούν να προστεθούν είναι τα … «ομώνυμα». Κι όσο ο κοινός παρονομαστής όλων σας θα είναι ο ευρωπαικός μονόδρομος, η υποταγή στις αποφάσεις της ΕΕ και των κυβερνήσεων, ο «ρεαλισμός» της υποταγής και της ενσωμάτωσης, τόσο εσείς θα συνεχίζετε να προσθέτεται τις δυνάμεις σας.
Κι εμείς θα συνεχίζουμε να είμαστε … «ετερώνυμοι» μ΄ εσάς και την πολιτική σας, αλλά «ομώνυμοι» με την εργατική τάξη και τα συμφέροντά της.
.
...................................................................................* Ο Μάνος Δούκας είναι μαθηματικός, μέλος του Γεν. Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ, της Ελεγκτικής Επιτροπής ΟΛΜΕ και μέλος του Π.Α.ΜΕ Εκπαιδευτικών.
..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου