ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΝΙΚΟ ΑΝΤΩΝΑΚΟ

Έφυγε από κοντά μας σε ηλικία 67 ετών, ο σκηνοθέτης και κριτικός κινηματογράφου Νίκος Αντωνάκος. Ο αιφνίδιος θάνατός του οφείλεται σε ανακοπή καρδιάς.

Ο Νίκος Αντωνάκος μιλούσε χτες στην εκδήλωση της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών στο αφιέρωμα για τον Γιάννη Ρίτσο. Τη στιγμή που διάβαζε την ομιλία του αισθάνθηκε αδιαθεσία και ζήτησε από τη σύντροφό του να συνεχίσει εκείνη τη γραπτή του ομιλία και κάθισε σε μια καρέκλα. Δεν πέρασαν πολλά λεπτά και ο Νίκος Αντωνάκος ένιωσε πιο έντονη δυσφορία. Κατά τη μεταφορά του με ασθενοφόρο στο Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα», εξέπνευσε.

Ο Νίκος Αντωνάκος μας άφησε πλούσιο έργο, ενδεικτικά αναφέρουμε:

Την ποιητική συλλογή «Τ΄ αστέρια δεν φάνηκαν»

τα μυθιστορήματα: «Δεξιότερα της δεξιάς», το οποίο έγινε κινηματογραφική ταινία και «Η Ακτή του Ραζλίφ».

Έγραψε πολλά σενάρια για τον κινηματογράφο, για ντοκιμαντέρ και για την τηλεόραση.

Έγραψε και σκηνοθέτησε την τηλεοπτική εκπομπή «Τέχνη και Πολιτισμός», καθώς και τη θεατροποιημένη τριλογία «Η ζωή, ο Έρωτας και ο Θάνατος». Σκηνοθέτησε δύο ταινίες μεγάλου μήκους, «Το Ράλι του Θανάτου» και «Δεξιότερα της δεξιάς».
Για το θέατρο έγραψε τα κείμενα και σκηνοθέτησε: «Η ζωή, ο Έρωτας, ο Θάνατος», τριλογία με τα μπαλέτα της Κένυα. Αφηγητής ο Μάνος Κατράκης. Εικαστικό Δρώμενο «Θεατρικός Λόγος και εικαστική παρέμβαση». Για την τηλεόραση: «Η ΕΡΤ στη Βόρεια Ελλάδα», «Η Έρευνα», «Πορτρέτα Ασήμων Ανθρώπων», «Άνθρωποι και Επαγγέλματα», τα σήριαλ «Ντόκτορ τικ», «Ο Δεύτερος άνθρωπος», κ.ά.

Συμμετοχές σε φεστιβάλ: Βερολίνο, Βαλέντσια, Κωνσταντινούπολη, Κάιρο, Μόσχα, Βανκούβερ κ.ά. Βραβεία: Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Φεστιβάλ Μεσογειακού κινηματογράφου της Βαλέντσια. Σενάρια για τον κινηματογράφο: «Δεξιότερα της Δεξιάς», «Αγωνία», «Ο Σταύρος είναι πονηρός», «Το Τελευταίο Αντίο», «Μείνε Κοντά μου αγαπημένε», «Μάρα η Τσιγγάνα», «Η Θυρωρίνα», «Ερασιτεχνικό Θέατρο», «Αδελφοί Μανάκια», «Απολογία» κ.ά

Διατέλεσε:

Γενικός Γραμματέας της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών και μέλος του ΔΣ για περισσότερο από 10 χρόνια,

Μέλος της Διοίκησης και της Εκτελεστικής Γραμματείας της Ομοσπονδίας Ευρωπαίων Σκηνοθετών «FERA»,

Μέλος της Διοίκησης και του Εκτελεστικού Γραφείου της Διοίκησης της Διεθνούς Ομοσπονδίας των Εργαζομένων στα Οπτικοακουστικά Μέσα «FISTAV»,

Μέλος του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Κινηματογραφίας (2 θητείες),

Μέλος του ΔΣ του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου (2 θητείες),

Αντιπρόεδρος της Κίνησης των Διανοουμένων και καλλιτεχνών για την Ειρήνη και τον Πολιτισμό,

Μέλος του ΔΣ του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου της Αθήνας,

Συντονιστής της «Παν-καλλιτεχνικής Κίνησης».

Συνεργάστηκε ως πολιτικός συντάκτης σε εφημερίδες του Λονδίνου. Υπήρξε ανταποκριτής του «Ριζοσπάστη» στη Μ. Βρετανία και συνέχισε ως αρθρογράφος στην ίδια εφημερίδα.

Ένα από τα τελευταία του γραπτά ήταν και το παρακάτω: koino.wordpress.com - το blog που διατηρούσε.

Η πολιτική του κηδεία θα γίνει τη Δευτέρα, 6 Απρίλη από το Α' Νεκροταφείο, στις 4 το απόγευμα.

Καλό ταξίδι, σύντροφε Νίκο

..

ΓΙΑ ΣΤΑΣΟΥ ΡΕ NIKO, ΠΟΙΟΣ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ;

Ο νεαρός (Νίκος Νικολόπουλος) που τα θέλει όλα!

Εσένα, τελικά, πώς να σε αντιμετωπίσω; Σου δώσανε 50.000 ευρώ, μισθούς δηλαδή που ξεπερνάνε τους 83 μήνες εργασία, κοντά 7 χρόνια δουλείας, αν μετράω καλά, και είπες όχι! Και θέλεις να σε πάρω για σοβαρό άνθρωπο; Και είσαι και φοιτητής, μαθαίνω! Και μάλιστα της ΑΣΟΕΕ, σχολή δηλαδή που έχει να κάνει με το χρήμα! Ύψιστε!

Τι σου ζητήσανε οι άνθρωποι, ρε; Να απομακρυνθείς από τη δουλειά, σε παρακάλεσαν! Σιγά τη δουλειά, ρε, τύπε! Μήπως τετραγωνίζεις τον κύκλο και δεν το κατάλαβα; Ένας πωλητής του κερατά είσαι. Και μάλιστα ωρομίσθιος! Δουλειά, δηλαδή, για τους μετανάστες και μάλιστα τους παράνομους μετανάστες!

Σιγά, ρε, φίλε! Έκλεισες κανένα συμβόλαιο με το ήθος, και δεν το ξέρω; Σου είπε κανένας ότι είσαι πρωτεξάδελφος του Μαρξ και πρέπει εσύ να οργανώνεις τους εργαζόμενους; Τι είσαι, ρε, φίλε, ο Σάκο και ο Βαντσέτι; Ένας εργαζόμενος φοιτητής είσαι που μόλις πάρεις το πτυχίο σου θα πεις αντίο στο «Τζάμπο» και στο «Ντάμπο».

Δείτε Εδώ όλο το άρθρο

emporoipalliloi.blogspot.com
..

ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ...

Περαστικός από τη Λάρισα είπα να δω τον μπαρμπα-Χρίστο. Παλιό γνώριμο και αγαπημένο. Μπαίνοντας στο μαγαζί, δεν πίστευα στα μάτια μου και στα αυτιά μου. Ο μπαρμπα-Χρίστος, που ποτέ δε σήκωνε μύγα στο σπαθί του, πίσω από τον πάγκο να ράβει ένα παπούτσι και μπροστά του κάποιος να τον ψέλνει. Για την ακρίβεια, κάποιος να του λέει για το Κόμμα και ο μπάρμπα-Χρίστος να μην του απαντάει! «Είσαι καλά;» τον ρωτάω. «Άριστα», μου λέει. «Μα δεν τον ακούς;». «Τον ακούω, αλλά δεν του δίνω σημασία»! «Δεν του δίνεις σημασία, ενώ λέει ότι η Αλέκα μετέτρεψε το κόμμα σε μια παραθρησκευτική ομάδα που πιστεύει ακράδαντα ότι όπου να 'ναι ο Στάλιν θα αναστηθεί» και ότι «ΚΚΕ - Νέα Δημοκρατία, είναι κώλος και βρακί, όπως λέμε οπισθοδρομική κομπανία»!

Ο μπαρμπα-Χρίστος με αργές, σίγουρες κινήσεις βάζει το παπούτσι σε ένα σιδερένιο καλαπόδι και σα να έλεγε το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο μου λέει, χωρίς να ρίξει ούτε μια ματιά στο συνομιλητή του.
«Δεν τα λέει αυτός ετούτα, αυτός είναι απλός μεταφορέας, ένας άλλος, πολυπράγμονας τα λέει»! «Ποιος»; ρωτάω. «Γνωστός είναι, ρε, παιδί μου. Σου λέω, από τα κανάλια». «Και γιατί δεν τον αποστομώνεις», επιμένω.
Ο μπαρμπα-Χρίστος χτυπάει μερικές γρήγορες σφυριές πάνω στο δέρμα και ύστερα αφήνει το καλαπόδι στην άκρη. Τώρα δείχνει πιο ήρεμος. (Παλιά συνήθεια του μπάρμπα-Χρίστου που, όταν θέλει να διατηρήσει την ψυχραιμία του, για να είναι αποτελεσματικός στις κουβέντες του, ξεσπάει πάνω στο πετσί).

«Γιατί αρνούμαι να πέσω στην παγίδα και αυτουνού και του αλλουνού»! μου λέει.
«Το κόμμα έβγαλε στην κοινωνία δυο κείμενα, ένα για το συνέδριο και ένα για το σοσιαλισμό, που σπάνε κόκαλα και ετούτοι, ο Στέλιος ο δικός μου και ο Στέλιος ο άλλος, είναι και συνονόματοι, αρέσκονται στη λάσπη και στον αποπροσανατολισμό.
Εδώ έχουμε μπροστά μας θέματα για κουβέντα που αγκαλιάζουν όλα το φάσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας, θέματα σοβαρά για το παρόν και το μέλλον του κόσμου, και ετούτοι, θέλουν να μας σύρουνε στη λάσπη».

«Ρε, Χρίστο, εγώ στη λάσπη; Τι είμαι εγώ, εγώ δεν είμαι δικός σας;» διαμαρτυρήθηκε ο άγνωστος σε εμένα άντρας. «Και ο άλλος, "δικός" μας είναι»! του απαντάει αυστηρά ο μπαρμπα-Χρίστος. Και εκείνος «από "πόνο" για το σοσιαλισμό μας "μαλώνει" που δήθεν τα φτιάξαμε με τη δεξιά και πήραμε το υπόμνημα του Εφραίμ. Και ο άλλος και ετούτος ξέρουν την απάντηση του Κόμματος, αλλά δεν τη λένε.
Ετούτος, βέβαια, δεν τη λέει γιατί είναι βλάκας. Ο άλλος, όμως..! Κάνει έναν πολιτικό αφορισμό για το ΚΚΕ, χωρίς να γνωστοποιεί τι είπε για την υπόθεση εκείνο. Θα πω μια κουβέντα ακόμα και σταματάω», μου λέει, «γιατί και με τη δική σου βοήθεια, έστω και άθελά σου, φύγαμε από το θέμα. Το κόμμα, λοιπόν, δήλωσε, "πήραμε το υπόμνημα, γιατί θέλαμε να ξέρουμε τους ισχυρισμούς τους. Τελεία και παύλα! Ελάτε τώρα να μπούμε στο θέμα". Θέλεις κουβέντα Στέλιο, ξεκίνα»!

Γίνεται μια μεγάλη σιωπή. Ο μπαρμπα-Χρίστος βάζει το σιδερένιο καλαπόδι ανάμεσα στα πόδια του και ενώ αρχίζει να ράβει ξεκινάει μαλακά την κουβέντα.
«Ετούτες τις μέρες της μιζέριας, της φθήνιας, της απελπισίας, της αθλιότητας, της υποταγής και της ηττοπάθειας, της κομπίνας, της μίζας, της συκοφαντίας, το ΚΚΕ, κόντρα σε όλη αυτή τη δυστυχία, ζητάει από την ελληνική κοινωνία να αρχίσει, επιτέλους, να κουβεντιάζει επί της ουσίας. Να αρχίσει να αναζητεί λύσεις οριστικές και μεγάλες. Να φύγει από τα τεχνητά αδιέξοδα και να σχεδιάσει το μέλλον της. Και αυτό όχι με ευχολόγια, αλλά με επιστημονική προσέγγιση και επιστημονική μεθοδολογία. Είναι κατάπτωση και αθλιότητα η επιμονή κάποιων να επιμένουν να καταναλωθεί όλη η δυναμική της ελληνικής κοινωνίας στην ατέρμονη κουβέντα για τα σκάνδαλα και τις ρεμούλες! Το κόμμα χτύπησε προσκλητήριο για τον καθένα που θέλει να συζητήσει σοβαρά. Αν Στέλιο νοιάζεσαι για την Ελλάδα, και αυτό αφορά και τον άλλο Στέλιο, εμπρός, λοιπόν, έμπα στην κουβέντα. Επί της ουσίας, όμως»

Του Ν. Αντωνάκου, Ριζοσπάστης, 30/11/2008

.

ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΟΛΕΣ ΕΤΟΥΤΕΣ ΟΙ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ;

Δεν ξέρω γιατί, ίσως γιατί βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη, όλα αυτά που συμβαίνουν ετούτες τις μέρες στον τόπο μας, μου θυμίζουν τη γνωστή Καρφίτσα!
Ξέρετε, εκείνη την οργάνωση που έδενε και έλυνε στη συμπρωτεύουσα, εκείνες τις τραγικές για την Ελλάδα μέρες (δολοφονία Λαμπράκη, εκλογές βίας και νοθείας, προετοιμασία για τη Χούντα, κλπ., κλπ.).
Το «Ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο;» που, τάχα μου, αναφώνησε, αγανακτισμένος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, είναι ζήτημα ημερών, ωρών ίσως, να ξανακουστεί. Και μάλιστα δυνατότερα. Γιατί η σημερινή σήψη δε νοιάζεται για ιδεολογική κάλυψη. Γράφει στα παπούτσια της τα προσχήματα. Αυτό που τη νοιάζει, πρωτίστως, είναι η ρεμούλα! Τα άλλα όλα έπονται!

Στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα στα τελευταία χρόνια του ΠΑΣΟΚ, όταν η σοσιαλδημοκρατία πέταξε οριστικά τα σοσιαλιστικά και κοινωνικά, δήθεν, πέπλα της, άρχισε να καλλιεργείται ένα νέο είδος ανθρώπου. Του χυδαίου αρπακόλλα. Του στεγνωμένου από κάθε ηθική ανθρώπου, ο οποίος χωρίς κανέναν ενδοιασμό και χωρίς καμία αναστολή, πουλούσε ακόμα και τη μάνα του. Αυτό το χυδαίο είδος του ανθρώπου, στις μέρες της Νέας Δημοκρατίας, αναπτύχθηκε ακόμα περισσότερο. Εγινε ακόμα πιο ανθρωποφάγο!

Δεν είναι λίγες οι φορές που κλείνω την τηλεόραση, που, ειλικρινά το λέω, δεν είναι σχήμα λόγου, παίρνω «Λεξοτανίλ» για να αντέξω! Αυτές οι φωνές, αυτές οι αποκαλύψεις, αυτοί οι διάλογοι, «εσύ τα πήρες», «αυτός τα πήρε», «ετούτοι τα πήραν», με αναστατώνουν και μου γυρίζουν τα άντερα.
Δεν είμαι πρωτάρης, η χώρα μας, αλλά και ο κόσμος ολόκληρος πάντα ζούσε μέσα στο σκάνδαλο και την κομπίνα. Όμως, πιστέψτε με, στο όνομα του ανθρώπου, του ανθρώπου που υποτίθεται ξεχωρίζει από τα άλλα ζώα, δεν αντέχω τέτοια ξεφτίλα. Υπουργοί, γυναίκες υπουργών, δικηγόροι, γκόμενες δικηγόρων, φαύλοι, παπάδες, δικαστικοί, χορεύτριες, δημοσιογράφοι, κατασκευαστές ένοχων ροζ DVD, εκβιασμοί... Σταματάω, εξαντλήθηκε το λεξικό μου!

Τελικά, τι θα γίνει; Θα μας νικήσουν, θα νικήσουν τη ζωή και την ομορφιά, όλες ετούτες οι συμμορίες;
Μην έχετε αμφιβολία, περί συμμοριών πρόκειται! Θα αφήσουμε όλη αυτή την μπόχα να βρομίσει κάθε άκρη της ψυχής μας; Ολοι εμείς, και είμαστε οι απείρως περισσότεροι, θα πιάνουμε απλώς τη μύτη μας, θα παίρνουμε απλώς «Λεξοτανίλ» για να αντέξουμε;
Θέλω να αποφεύγω να παριστάνω τον διδακτικό. Δε μου πάει αυτός ο ρόλος! Όμως, δεν έχω άλλη επιλογή από να καλέσω προσκλητήριο.
Ξεκινώντας από τους φίλους και προχωρώντας στους γνωστούς και ακόμα παραπέρα, σε όλους αυτούς που δε γνωρίζω προσωπικά αλλά εκτιμώ την κοινωνική παρουσία και το έργο τους, και να τους παρακαλέσω σε συστράτευση! Τέλος, πια, οι κουβέντες στην παραλία της Θεσσαλονίκης, στις παραλίες της χώρας γενικότερα. Φτάνουν οι διαπιστώσεις.

Η κατάσταση, αποφανθήκαμε με βεβαιότητα, δεν πάει άλλο. Τα συμφωνήσαμε αυτά στις ατέλειωτες κουβέντες μας. Κάθε μέρα που περνάει, χωρίς να κόβουμε τα κεφάλια της Λερναίας, τα πράγματα θα γίνονται χειρότερα. Η σήψη θα προχωρήσει σε μεγαλύτερα στρώματα της κοινωνίας. Θα φτάσουμε σε γενική κοινωνική παρακμή.

Κανένας, λοιπόν, από εμάς, καλλιτέχνες, διανοούμενοι, καθηγητές, συγγραφείς κλπ., δεν πρέπει να παραμένει άλλο βουβός θεατής. Οι ευθύνες δεν είναι μόνο γι' αυτούς που μολύνουν το περιβάλλον, είναι και γι' αυτούς που ανέχονται τη μόλυνση.

Η κυρία Σωτηροπούλου, ο κύριος Ψωμιάδης, ο Εφραίμ, όλα αυτά τα φιντάνια, δε βρίσκουν αντίσταση γι' αυτό επιβιώνουν. Στο πρώτο μονταρισμένο DVD (περίπτωση Ζαχόπουλου) δεν ήμασταν σοβαροί και επίμονοι. Σήμερα μας προέκυψε δεύτερο! Αύριο τρίτο και πάει λέγοντας.
Είχα χρέος να γράψω ετούτες τις κουβέντες.
Όσους αντάμωσα στη Θεσσαλονίκη, ανθρώπους που στο σύνολό τους ασχολούνται με την Τέχνη, ζούνε όλοι με ...ηρεμιστικά!
Στ' αλήθεια όλη αυτή η σαπίλα πέρασε στο αίμα μας.
Καιρός, λοιπόν, για καθαρό οξυγόνο. Αυτό το οφείλουμε πρωτίστως στον εαυτό μας και στη συνέχεια στους συνανθρώπους μας. Αυτούς που, από έλλειψη γνώσης και από τα πράγματα, έχουν λιγότερες από εμάς αντιστάσεις.

Του Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ

ΤΑ "ΨΙΛΑ" ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ

".....Θέλω, όμως, να σας παροτρύνω να διαβάζετε τα «ψιλά» των εφημερίδων.

Πολλά από αυτά, αν όχι τα περισσότερα, εμπεριέχουν συμπυκνωμένες μεγάλες ειδήσεις.
Ειδήσεις, που, οπωσδήποτε, απαιτούν επεξεργασία.
Σας βεβαιώνω, όμως, πως στο εσωτερικό τους κρύβονται τεράστιες εκρήξεις!
«Απολυμένοι Ινδοί εργάτες λιντσάρισαν τον διευθυντή ιταλικής εταιρείας».
Οχτώ λέξεις, που τα λένε όλα! "

Όλο το άρθρο του Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ
.