Στις αρχές του Ιούνη του 1949, ο Πέτρος Μπούρας και άλλοι 3 αγωνιστές, ο Χ. Κελπαλής, ο Ν. Μαρμαρινός και ο Π. Κουλιαδέλλης πήγανε στην περιφέρεια Καλλονής.Διαδόθηκε πως ενεδρεύανε περίπολοι και αποσπάσματα του εθνικού στρατού της Καλλονής και γι΄αυτό πήγανε στα Δάφια στο σπίτι της κουμπάρας του, της Σιλάχα, στην οποία ο Μπούρας είχε πλήρη εμπιστοσύνη.
Όμως στάθηκε μοιραίο! Αυτή η γυναίκα, η κουμπάρα του, τους έβαλε τραπέζι να φάνε και τους είπε πως θα έβγαινε έξω να έχει το νου της και πήγε και τους πρόδωσε.
Ο Π. Μπούρας σκοτώθηκε ενώ οι άλλοι τρεις συνελήφθησαν. Όπως διηγούνται οι τρεις συλληφθέντες:
"Δεν είχαν τελειώσει το φαγητό και ακούστηκε μία ριπή πολυβόλου πάνω στο σπίτι, μαζί με αλλόκοτες αγριεμένες φωνές να τους καλούνε να παραδοθούνε γιατί η φυγή τους είναι μάταιη, βρίσκονται περικυκλωμένοι.
Αμέσως ξεκίνησαν καταιγιστικά πυρά, ο Π. Μπούρας, ο οποίος είχε πάει προς το παράθυρο για να δει πόσοι είναι, τραυματίστηκε. Τα πυρά ήταν τόσο πυκνά που δεν επέτρεπαν καμμία κίνηση από μέρους μας.
Μετά από λίγη ώρα, έγινε έφοδος και μας αφοπλίσανε. Η εκτέλεση του τραυματισμένου Μπούρα έγινε εκείνη την ώρα μπροστά στα μάτια μας."
Οι τρεις συλληφθέντες πέρασαν το καμίνι των βασανιστηρίων στα κρατητήρια της ασφάλειας, Μυτιλήνης και κατέληξαν στο κολαστήριο της Μακρονήσου ενώ, φυσικά, καταδικάστηκαν από τα έκτακτα στρατοδικεία σε θάνατο.
Για τον άδικο θάνατο του συν. Μπούρα, όλη η ξενόδουλη αντιδραστική δεξιά της Μυτιλήνης και ειδικότερα της Καλλονής πανηγύρισε. Αντίθετα όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες του νησιού και της περιφέρειάς του έκλαψαν για τον πρόωρο και άδικο χαμό του.
Η αιτία του θανάτου του Π. Μπούρα, ήταν η προδοσία μιας γυναίκας, της κουμπάρας του, που πάντα τη φρόντιζε, την ενίσχυε και που στη κατοχή των Γερμανών, την έσωσε από βέβαιο θάνατο.
Τόσο λανθασμένη ήταν η εκτίμησή του γι΄ αυτή, που την πλήρωσε πολύ ακριβά, με τη ζωή του.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου