Εγώ ξέρω ποιος είναι. Ξέρω που κρύβεται.
> Κρύβεται μέσα στον κάθε μπάτσο και απολογητή του συστήματος. Σ΄ όλους αυτούς που στο πρόσωπο κάθε διαδηλωτή βλέπουν αναρχία, «εσωτερικό εχθρό», αλήτες. Σ΄ όλους αυτούς που τους βλέπουμε κάθε φορά που περνά μια διαδήλωση να κουνάνε αποδοκιμαστικά το κεφάλι. Μέσα σ΄ όλους αυτούς που διαπαιδαγωγήθηκαν να κουτουπώνουν κάθε φωνή αντίστασης με τα γκλομπς, με τα δακρυγόνα, με τα ασπίδες και τα χημικά. Σ΄ όλους αυτούς που το κράτος τους κάνει να νοιώθουν σαν αφεντικά της ζωής μας.
> Κρύβεται μέσα σ΄ αυτούς που θεσμοθετούν αντιτρομοκρατικούς νόμους, που γεμίζουν τη ζωή μας με χαφιέδες, κουκουλοφόρους, κάμερες και παρακολουθήσεις.
> Κρύβεται μέσα σ΄ αυτούς που αντιμετωπίζουν τη νεολαία και τους μαθητές σαν υλικό προς διαμόρφωση. Σαν πλαστελίνη που πρέπει να πάρει το σχήμα που αυτοί επιθυμούν. Μάζα ανθρώπων χωρίς δικαιώματα, χωρίς αντιστάσεις, χωρίς προσωπικότητα, χωρίς μόρφωση. Φτηνούς, ευέλικτους, καταρτισμένους εργάτες χωρίς δουλειά αλλά με απασχόληση. Υπαλλήλους της μιας μέρας στη δια βίου επανακατάρτιση που οραματίζονται για να μεγαλώνουν τα κέρδη τους. Πιστούς καταναλωτές που να παράγουν τσάμπα προϊόντα ως εργάτες και να τα ξοδεύουν πρόθυμα, πληρώνοντας τα ίδια τα προϊόντα που οι ίδιοι κατασκεύασαν πανάκριβα.
> Κρύβεται μέσα στα σπίτια. Μέσα σ΄ εκείνους τους πατεράδες και τις μανάδες, που νομίζουν ότι το παιδί τους είναι υποχρεωμένο να πάρει το δικό τους χαρακτήρα, τις δικές τους απόψεις, τα δικά τους όνειρα. Και να αγωνίζεται με πάθος γι αυτά τα ξένα όνειρα. Μέσα σ΄ αυτούς τους αυταρχικούς ανθρώπους που νομίζουν ότι το ξύλο, η απειλή, ο φόβος, ο εκβιασμός, είναι μέθοδοι διαπαιδαγώγησης.
> Σ΄ όλους αυτούς που τα τρέχουν όλη μέρα σε δραστηριότητες που οι ίδιοι αποφάσισαν, από Φροντιστήρια, Αγγλικά και Γαλλικά και Γερμανικά, μέχρι σκάκι, καράτε, ποδόσφαιρο στην ακαδημία του τάδε μπαλαδόρου και μπάσκετ ή μπαλέτο. Όλους αυτούς που υπακούουν στις διαφημίσεις και στην αγορά, που ζηλεύουν το παιδί του διπλανού τους που κάνει όλες αυτές τις αηδίες σαν επίδειξη πλούτου, αλλά δεν ακούν το ίδιο το παιδί τους που παραπονιέται. Που δεν παίζει ποτέ, αλλά υπακούει σε εντολές προπονητών, δασκάλων και φροντιστών όλη τη μέρα.
> Σ΄ολους αυτούς που δεν έχουν κανένα πρόβλημα, μπροστά στα αδιέξοδα της ζωής τους και της λαμπρής καριέρας τους να πασάρουν τα παιδιά τους σε ολοήμερα σχολεία παιδοφυλακτήρια, σε αμφιβόλου παιδαγωγικής δυνατότητας «δασκάλους» διάφορων ηλίθιων δραστηριοτήτων και σε αγράμματους αγροίκους προπονητές ποδοσφαίρου και άλλων τέτοιων αθλημάτων που ανεβάζουν την «ποιότητα» της σκέψης του παιδιού.
> Κρύβεται μέσα στα σχολεία. Φωλιάζει μέσα στις ψυχές κάποιων άρρωστων δασκάλων και καθηγητών που φαντάζονται ότι ένα παιδάκι 14 χρονών μπορεί να μένει ακίνητο μέσα στην τάξη για ώρες και ώρες, μόνο και μόνο επειδή είναι επιθυμία του δασκάλου του. Που νομίζουν ότι η αποβολή, η ποινή, η τιμωρία, ο κακός βαθμός είναι τρόποι «συνετισμού». Που θεωρούν την «ύλη» τους πιο σημαντική απ΄ τη ψυχική ισορροπία του κάθε παιδιού.
> Είναι πυροβολισμός το 8 στον έλεγχο κύριε καθηγητά μου. Είναι πυροβολισμός την ώρα που του λες «Δούκας έξω» και του βάζει απουσία. Είναι πυροβολισμός την ώρα που του κολλάς την ταμπέλα του αποτυχημένου «Δε τα παίρνει τα μαθηματικά». «Δεν κάνει αυτός για θετική κατεύθυνση». Κι είναι πυρ κατά βούληση όταν τον «συμβουλεύεται» στη συγκέντρωση γονέων μαζί με τη μαμά του «να διαβάζει γιατί δε θα γίνει ποτέ άνθρωπος». Τότε είναι που του επιβεβαιώνεται ότι κανείς σας δεν νοιάζεται γι αυτόν και για τα προβλήματά του.
> Είναι πυροβολισμός κύριε Γυμνασιάρχη και κύριε Λυκειάρχη όταν τον βάζεις να ψηφίζει για τις μαθητικές κοινότητες χωρίς να του έχεις δώσει τον κανονισμό των μαθητικών κοινοτήτων για να γνωρίζει τα δικαιώματά του κι ύστερα του απαγορεύεις να κάνει γενική συνέλευση για να αποφασίσει ότι θέλει αυτός.
> Είναι πυροβολισμός να τον βρίζεις κάθε φορά που πάει κάτι να ζητήσει. Είτε με ομαλό τρόπο, είτε με αποχή και κατάληψη. Είναι πυροβολισμός να βγαίνεις έξω φωνάζοντας «όποιος δε μπει μέσα θα πάρει απουσία». Να εκβιάζεις την υποταγή των πιο υποτακτικών για να υποταχθούν κι οι υπόλοιποι. Να απειλείς και να πιέζεις για να μην εφαρμοστεί η απόφαση της πλειοψηφίας των μαθητών.
> Είναι πυροβολισμός κάθε φορά που οι μαθητές οργανώνουν μια κινητοποίηση να λες πάντα το ίδιο ποίημα : «Δεν κάνατε συνέλευση», «Δεν έχετε αιτήματα», «Δεν τηρήθηκαν όλες οι διαδικασίες». Να υπενθυμίζεις σ΄ όλους ότι εσύ είσαι ο Πατακός του σχολείου που ζητάς απ΄ τους μαθητές που τώρα μαθαίνουν και τη δημοκρατία, και το συνδικαλισμός και τις διαδικασίες, να είναι τόσο τυπικοί, όσο δεν είσαι ποτέ εσύ απέναντι στο σύλλογο των διδασκόντων που τον διοικείς σαν αυτοκράτορας.
> Είναι «πυρ ομαδόν» η κατασκευή επιχειρημάτων απ΄ όλο το φάσμα των παιδονόμων του συστήματος ( καθηγητές, δημοσιογράφοι, γονείς ) που κάθε φορά που γίνεται κάποια κινητοποίηση η έννοια τους είναι «να κατατροπώσουν» το μαθητικό κίνημα. Και να λένε οι ίδιοι άνθρωποι τα πιο αντιφατικά επιχειρήματα : «Είστε υποκινούμενοι» τη μια φορά. Αλλά «Δεν έχετε αιτήματα» την άλλη». Να λένε «Δεν έχετε κάνει συνέλευση για να πάρετε απόφαση» αυτοί που τους απαγορεύουν να κάνουν συνέλευση.
> Είναι πυροβολισμός να καίγετε ο κόσμος, οι μαθητές να είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι Έλληνες, να αγωνιούν για το μέλλον τους που εσύ διαμόρφωσες με την ανοχή και με την ψήφο σου κι εσύ φίλε «μεγάλε» να βλέπεις μπάλα και να παίζεις «ΚΙΝΟ». Να μην έχεις να πεις ούτε μια λέξη στο παιδί σου για τα μεγάλα προβλήματα του σχολείου, της δουλειάς, της ζωής.
> Και είναι πυροβολισμός να βγαίνει ο Υπουργός στην τηλεόραση, είτε είναι ο Στυλιανίδης, είτε είναι ο Αρσένης κι ο Ανθόπουλος και να μιλάνε με ύφος χιλίων καρδιναλίων για τη ψυχή των παιδιών και τη ζωή τους λες και είναι αριθμοί. Να βγαίνουν οι γελοίοι αυτοί και να βρίζουν εν τέλει όλους τους παράγοντες της σχολικής ζωής.
> Κι είναι πυροβολισμός να μη λέει κανείς στο τέλος της όποιας αντιπαράθεσης ότι οι μαθητές είχαν δίκιο. Για θυμήσου έξυπνε κι ευαίσθητε «μεγάλε». Όταν έγιναν οι καταλήψεις τον καιρό του Αρσένη, έγιναν για το νόμο του που έβαζε τους μαθητές να γράφουν 15 μαθήματα Πανελλήνιες στη Β΄ κι άλλα τόσα στη Γ΄ Λυκείου. Όταν τέλειωσαν οι καταλήψεις με τη βοήθεια όλων των παραγόντων του ευνομούμενου «κράτους», υπουργών, δημοσιογράφων, διευθυντών, μπάτσων, εισαγγελέων, κλπ, οι μαθητές κι οι καθηγητές γύρισαν στα σχολεία χωρίς κάποια προφανή νίκη. Τελικά η ζωή τι έδειξε ; Ποιος είχε δίκιο σ΄ αυτή την αντιπαράθεση ; Τι έγινε τελικά αυτός ο νόμος ; Μήπως οι μαθητές που «δεν ήξεραν τι θέλουν» κι ήταν «υποκινούμενοι» είχαν απόλυτο δίκιο απ΄ ότι έδειξε η ζωή ; Ποιος και πότε θα τους το πει ; Κυρίως ποιος και πότε θα το δει ;
> Κι είναι εξ ίσου ηχηρός πυροβολισμός η σημερινή υποκρισία «Κρίμα το καημένο το παιδάκι που σκοτώθηκε». Και να το λένε αυτό οι ίδιοι που αν ένα άλλο «παιδάκι» τους πει στο σχολείο για κάποιο αίτημα, είναι έτοιμοι να το πνίξουν μέσα σε φωνές και απειλές.
> Κι είναι πυροβολισμός φίλε Αλέξη και φίλε Αλέκο να έχεις κάνει στόχο της ζωής σου να διασπάσεις το μαθητικό κίνημα και το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας επειδή δεν το ελέγχεις. Να βάζεις την ΟΛΜΕ που ελέγχεις μαζί με την ΠΑΣΚ να οργανώνει διασπαστικές μαθητικές κινητοποιήσεις την ίδια ώρα που οι μαθητές με το συντονιστικό τους έχουν κινητοποίηση. Να δημιουργείς άλλο συντονιστικό. Και να στέλνεις τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ κι ακόμα και συνδικαλιστές σου καθηγητές έξω απ΄ τα σχολεία που είναι σε κατάληψη για να συκοφαντήσουν το ΣΑΣΑ και να ψαρέψουν όπως πάντα στα θολά νερά του αντικομουνισμού μαθητές. Την Παρασκευή για παράδειγμα, μέρα του πυροβολισμού του δεύτερου μαθητή στο Περιστέρι, ήρθαν έξω απ΄ το σχολείο μου μαθητές του ΣΥΡΙΖΑ να πείσουν τους καταληψίες μαθητές να φύγουν απ΄ το ΣΑΣΑ. Κι οι μαθητές μου τους έλεγαν «πηγαίνετε στο δίπλα σχολείο που δεν έχει κάνει κατάληψη να τους ξεσηκώσετε. Είναι θέμα … «στόχου».
> Κι είναι τέλος πυροβολισμός να καλλιεργείς στους μαθητές την αντίληψη ότι κίνημα είναι να σπας βιτρίνες, να κάνεις ότι σου έρχεται αυθόρμητα. Να προσπαθείς να τους αποτρέψεις από κάθε έννοια οργανωμένου, επίμονου, συγκροτημένου, προσανατολισμένου αγώνα. Σαν αυτόν που χρόνια τώρα κάνουν τα παιδάκια του ΣΑΣΑ και της ΚΝΕ. Όχι τηλεοπτικό αγώνα. Αγώνα σκληρό και κουραστικό. Αλλά τόσο όμορφο κι αποτελεσματικό.
..................................................................................
* Ο Μάνος Δούκας είναι μαθηματικός, μέλος του Γεν. Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ, της Ελεγκτικής Επιτροπής της ΟΛΜΕ και μέλος του Π.Α.ΜΕ Εκπαιδευτικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου