ΑΛΛΟΣ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Αρχές Δεκεμβρίου, πριν τα γεγονότα, Κυριακή - περασμένα μεσάνυχτα… Ξημερώνει άλλη μια Δευτέρα, άλλη μια βδομάδα εργασίας…
Λίγο πριν κοιμηθώ, κάνω ζάπινγκ στα κανάλια και πέφτω πάνω στην εκπομπή της Ε. Κυριακοπούλου «Η Ζωή είναι αλλού» στην ΕΤ1.

Η εκπομπή ήταν σε επανάληψη προφανώς εξαιτίας της μεγάλης επιτυχίας που είχε η συζήτηση με το πρόσωπο που φιλοξενούσε και κατόπιν τηλεφωνημάτων τηλεθεατών που παρακαλούσαν να την δουν, η διοίκηση του κρατικού καναλιού αποφάσισε να την ξαναπροβάλει…

Ποιόν είχε καλεσμένο; Τον κ. ν. μπελογιάννη (γιος του Νίκου Μπελογιάννη).
Γαρίδα το μάτι…. Πάλι ξαγρυπνισμένοι θα πάμε στη δουλιά. Ως δια μαγείας, αν και την ΕΤ1 στο σημείο που μένω δεν την πιάνω καθαρά, σήμερα παραδόξως, έπιανα «καμπάνα». Είναι να σε θέλει βρε παιδί μου…

Ο κ. μπελογιάννης λοιπόν, είπε πολλά, από τα οποία τα περισσότερα αφορούσαν γκρίνια, παράπονα και αφορισμούς για το ΚΚΕ και τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή». Γιατί η «Σύγχρονη Εποχή» εξέδωσε τα χειρόγραφα του πατέρα του, γιατί τα είχε «κρυμμένα» το ΚΚΕ στο αρχείο του Περισσού και άλλα πολλά τέτοια….
Αφού λοιπόν διαφήμισε τα χειρόγραφα που κάποιοι έδωσαν σε εκείνον και τα οποία βρίσκονται υπό έκδοση έδωσε και την εξής καταπληκτική απάντηση:

ΕΡ: κύριε μπελογιάννη, ποιο κατά την γνώμη σας είναι αυτό που μπορεί να κάνει τον κόσμο να κατέβει στο δρόμο. Για ποιο θέμα εσείς θα κατεβείτε να διαμαρτυρηθείτε; Την εποχή εκείνη κάποιοι έδιναν και το αίμα τους για τα ιδανικά τους.
ΑΠ: Μόνο ο πόλεμος και ο βομβαρδισμός όπως στο ΙΡΑΚ, μπορεί να με κάνει να κατεβώ στο δρόμο. Για τίποτε άλλο δεν θα κατέβαινα. Η εποχή μας δεν είναι όπως παλιά που κατέβαινες στο δρόμο. Άλλωστε υπάρχουν πλέον και άλλες μορφές διαμαρτυρίας όπως τα blogs για παράδειγμα (!!!) δεν δίνεις πια την ζωή σου για τέτοια θέματα.

Άφεριμ!!!
Μάλιστα…

Οπότε σύντροφοι από σήμερα μόνο αναρτήσεις στα blogs, για ότι μας απασχολεί για ότι θέλουμε να αλλάξει.
Για την χειροτέρευση των όρων και των συνθηκών εργασίας, για την εκμετάλλευση από τα αφεντικά, για το ξεπούλημα του δημοσίου τομέα στο κεφάλαιο, για την ερήμωση των χωριών μας, για …. για ….. και ας σταματήσουμε να κατεβαίνουμε στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούμε, να φωνάξουμε και να πάψουμε πια να ενοχλούμε με τις φωνές μας το «Κολωνάκι» με τους αριστερούς του.

Αναρωτιέμαι, αν σκεφτόταν έτσι ο Νίκος ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ και οι σύντροφοί του πόσο χειρότερα θα ήταν τα πράγματα σήμερα;

Υ.Γ. Μετά από αυτή την απάντηση καταλαβαίνεται γιατί ο ένας γράφεται με μικρά και ο άλλος με ΚΕΦΑΛΑΙΑ γράμματα. Γιατί τα ρούχα (όνομα) δεν κάνουν τον παπά (αγωνιστή).
Για τους φίλους εκτός νησιού: Άφεριμ = Μπράβο, εύγε (τουρκ.)

Aristeri_Poria