Ένα σπάνιο ιστορικό κειμήλιο του λεσβιακού εργατικού κινήματος, είναι ένα από τα πολλά εκθέματα της Έκθεσης Φωτογραφίας & Ντοκουμέντων του ΚΚΕ.
Πρόκειται για την πρώτη ολοκληρωμένη εικαστική παρουσίαση της θυελλώδους ιστορίας του ΚΚΕ, η οποία είναι σφιχτά δεμένη με τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας.
Η σημαία - λάβαρο που γλίτωσε από τον Μεταξά
Ακριβώς πάνω από την είσοδο της έκθεσης για τα 90 χρόνια του ΚΚΕ δεσπόζει μια κατακόκκινη σημαία με σφυρί, δρεπάνι, αλλά και με πριόνι και με διαβήτη. Με μαύρα γράμματα σημειώνεται η ένδειξη «Πανεργατικόν Κέντρον Αγιάσου η Ομόνοια».
Πρόκειται για την Αγιάσο της Μυτιλήνης, όπου η κομμουνιστική αριστερά από τα πρώτα της βήματα είχε ισχυρή επιρροή. Ο πρώτος κομματικός πυρήνας δημιουργήθηκε το 1925 από τον Φώτη Μπράτσο μαζί με τον Λεωνίδα Κουτέλη και τον Λεωνίδα Αϊβαλιώτη.
Με την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του Μεταξά το Κομμουνιστικό Κόμμα τέθηκε εκτός νόμου.
Τα κελιά των φυλακών και τα ξερονήσια γέμισαν από αριστερούς. Το «Πανεργατικόν Κέντρον Αγιάσου», που φώλιαζε ο κομμουνιστικός πυρήνας, διαλύθηκε και τα σύμβολά του κατασχέθηκαν για να καταστραφούν.
Όμως η σημαία δεν καταστράφηκε. Μετά τη δικτατορία και την κατοχή, όταν το ΚΚΕ επέστρεψε για λίγο στη νομιμότητα, το λάβαρο επιστράφηκε στα μέλη του.
Ενωμοτάρχης της Χωροφυλακής Αγιάσου την εποχή της Μεταξικής δικτατορίας, ήταν ο Ευστράτιος Κωνσταντίνου Αλικάρης, γεννημένος το 1903 στο Κεμέρι της Μικράς Ασίας, ο οποίος μάζεψε το λάβαρο του σωματείου και το πήγε σπίτι του.
Σύζυγός του ήταν η Βικτωρία το γένος Βασιλείου και Φιλιξώς Δεμερτζή, αδελφή του Γιώργου και του Δημήτρη Δεμερτζή (Κουριτάδων), θυμάτων της περιόδου της Εθνικής Αντίστασης.
Η κυρά Βικτωρία το έκρυψε στη σκεπή του σπιτιού της. Το σπίτι περιήλθε ως προίκα στην κόρη τους Δέσποινα σύζυγο Γεωργίου Εμβάλωμα η οποία ανακατασκευάζοντας το σπίτι βρήκε το λάβαρο και το παρέδωσε στον αδελφό της Δημήτρη Ευστρατίου Αλικάρη.
Εκείνος με την σειρά του κρίνοντας ότι το ιστορικό αυτό κειμήλιο ανήκει στο κόμμα, το παρέδωσε στην Κομματική Οργάνωση Αγιάσου. Από εκεί πριν λίγα χρόνια στάλθηκε στο Ιστορικό Αρχείο του Κόμματος στον Περισσό.
Είναι αλήθεια ότι κατά την πολύχρονη δράση του το ΚΚΕ βρήκε πολλές φορές συμπαραστάτες ανθρώπους, που δεν το φανταζόταν. Λέγεται όχι άδικα, πως η πολιτική του επιρροή ήταν πολύ μεγαλύτερη από την εκλογική του απήχηση. Οι θεωρητικοί του μαρξισμού παρομοιάζουν το κόμμα με τον μυθικό Ανταίο, που όσο πατούσε στη γη ήταν ισχυρό, ενώ όταν τον αποσπούσαν από πάνω της έχανε τη δύναμή του. Στην προκειμένη περίπτωση τη θέση της γης παίρνει ο λαός.
Πληροφορίες από Νέο Εμπρός και ethnos
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου